....ფეხზე შავი ფეხსაცმელი მოვირგე, მანაც ოდნაც ღია ფერის ჩაიცვა და გარეთ გავედით, მოგზაურება არ იყო ჩვენი ცხოვრების სტილი,მაგრამ ახლა გადავწყვიტეთ დედამიწა ჩვენი ფეხნაბიჯებით გაგვეზომა,სწორედ მაშინ, როცა დედამიწა გაჩერდა და ირგვლივ სიჩუმემ დაისადგურა, საიდან მოვიდა ეს სიჩუმე, რატომ გაჩერდა დედამიწა? ამ კითხვებზე პასუხს ახლა ჩვენს ცხოვრებაში ვეძებდით.... ადრე ჩაკეტილი ცხოვრება უფრო მოგვწონდა და გვხიბლავდა-ერთურთის გვერდით გამოღვიძება, ერთმანეთზე ზრუნვის გამოვლინება, საღამოობით სხვადასხვა სავარძელში წიგნების კითხვა და თითქოს გარე სამყაროსგან მარტოდ ყოფნისა და მიტოვების შეგრძნება. სწორედ მაშინ შეგვეძლო გვეფიქრა ჩვენს განვლილ ცხოვრებაზე, განსაკუთრებულ მომენტებზე, რითაც დღემდე მოვედით, მზიან სიყვარულზე და გულიან დღეებზე,
»»»